Ημέρα πένθους η σημερινή ημέρα για τα Χανιά… ημέρα διπλού πένθους για τους νεκρούς στο ναυάγιο του “Ηράκλειον” και εκείνους του αεροσκάφους της Ολυμπιακής Αεροπορίας που έπεσε στην Κερατέα. Τα Χανιά θρηνούν…

Τι ειρωνεία… Η 8η Δεκεμβρίου 1966 “γέννησε” την ιδέα για την δημιουργία της ΑΝΕΚ από τον Μακαριστό Ειρηναίο Γαλανάκη και τον Δεκέμβριο του 2023, 57 χρόνια αργότερα, η ΑΝΕΚ παύει πλέον να υπάρχει ουσιαστικά σαν εταιρία.

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ “ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ”

Το πλοίο «Ηράκλειον» ξεκίνησε από τη Σούδα για το τελευταίο του ταξίδι στις 7.30 το απόγευμα της 7ης Δεκεμβρίου. Στη 1:10 μετά τα μεσάνυχτα, στο γκαράζ του πλοίου ένα φορτηγό ανετράπη λόγω της θαλασσοταραχής. Μετατοπίστηκε, προσέκρουσε στον καταπέλτη ο οποίος άνοιξε και λίγο πριν τις δύο το πλοίο πήρε μεγάλη κλίση. Μέσα σε είκοσι λεπτά είχε βυθιστεί. Πενήντα έξι χρόνια μετά, οι μαρτυρίες επιζώντων εξακολουθούν να συγκλονίζουν.

Πιασμένος από ένα καφάσι, μαζί με τρεις ακόμη επιβάτες, δύο άνδρες και μια γυναίκα, ο κ. Σταύρος Λαγωνικάκης, από τους λίγους πια επιζώντες, πάλεψε για τουλάχιστον δεκαεπτά ώρες με τα κύματα. «Βλέπω την προπέλα του πλοίου έξω από το νερό σταματημένη. Κάποιος κόσμος που είχε πέσει πριν από μένα φώναζε διάφορα ονόματα. Ήταν σκοτεινά. Βούτηξα, απομακρύνθηκα και γύρω στα δεκαπέντε μέτρα όταν γύρισα το κεφάλι μου να κοιτάξω πίσω, δεν έβλεπα τίποτα», είπε στο neakriti.gr σε μια από τις δεκάδες περιγραφές οδυνηρής μνήμης για εκείνον.

Όλη τη νύχτα οι ναυαγοί έμειναν αβοήθητοι στα παγωμένα νερά του Αιγαίου βλέποντας δίπλα τους ανθρώπους να πεθαίνουν. Ο κ. Λαγωνικάκης, θυμάται ακόμη πως «ο συναγερμός χτύπησε όταν το καράβι είχε ήδη αρχίσει να βουλιάζει. Ξύπνησα και αντιλήφθηκα ότι το κεφάλι μου πήγαινε προς τα κάτω και τα πόδια μου ψηλά. Βουλιάζουμε, είπα. Ούτε σωσίβιο έψαξα ,ούτε τίποτα. Έτρεξα. Το σαλόνι ήταν μέσα στο νερό με το ύψος του να φτάνει τα δύο μέτρα. Όσους τους πήρε η κλίση του καραβιού, χάθηκαν για πάντα. Εγώ κατάφερα να σωθώ. Φυσικά δεν περίμενα να γλιτώσω».

Το πλοίο των αδελφών Τυπάλδου είχε αναχωρήσει για τον Πειραιά με άσχημες καιρικές συνθήκες. Βυθίστηκε στη θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Από τους εβδομήντα τρεις ναυτικούς, μέλη του πληρώματος και τους εκατόν ενενήντα ένα επιβάτες ,σώθηκαν μόνο σαράντα έξι.

Στη μνήμη των Χανιωτών παραμένει ως ηρωική μορφή η νεαρή Άλκηστις Αγοραστάκη. Φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, η 22χρονη Χανιώτισσα ήταν η μοναδική γυναίκα που έδωσε μάχη με τα κύματα, έσωσε συνεπιβάτες της, αλλά η ίδια δεν τα κατάφερε. Διασωθέντες είπαν πως την έβλεπαν να παλεύει με τα κύματα μέχρι τις έξι το πρωί και πέθανε από το κρύο και την εξάντληση. Η Ακαδημία Αθηνών στην ετήσια απονομή των ηθικών διακρίσεων του 1967 την τίμησε με το χάλκινο μετάλλιο για «το συγκινητικό ηρωισμό και την αυταπάρνηση που επέδειξε». Το όνομα της έχει δοθεί σαν ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης του ηρωικού τέλους της, σε κεντρικό πάρκο της πόλης των Χανίων